wijwaterbakje

Toen in 1982 een deel van de vloer in de schuur achter ons huis in de Buitennieuwstraat plotseling verzakte, bleek dit te komen omdat een deel van het gewelf van een zich onder de grond bevindende waterkelder inzakte. De fraai gemetselde kelder van zo’n vier meter lang en1,70 meter hoog en vermoedelijk daterend uit de 18de eeuw, bleek volgestort te zijn met (bouw)afval. Vermoedelijk is dit rond 1900 gebeurd toen ons huis grondig werd verbouwd; o.a. het achterhuis werd toen gesloopt. Bij het leeg halen vond ik onder meer tientallen tegeltjes (soms heel, soms in stukken) daterend uit de 17e, 18e en 19e eeuw, maar ook hardstenen kruiskozijnen, vermoedelijk afkomstig van het gesloopte achterhuis en andere bouwmaterialen. Maar trof ik er ook verfblikken en verfkwasten, nijptangen en ander gereedschap in aan. En verder oude leren schoenen, een portemonnee, kruiken van bronwater, serviesgoed en(medicijn?)flesjes en flessen in alle soorten en maten. De mooiste vondst was echter dit fraaie porseleinen wijwaterbakje, met Maria met het kindje Jezus onder een baldakijn. Hierbij kon je thuis je vingers dompelen in het wijwater in het bakje, alvorens je een kruisteken maakte. Hoewel in stukken gevonden bleek deze na lijmen, nagenoeg geheel compleet. Het dateert vermoedelijk uit het derde kwart van de 19e eeuw en staat nu te pronken in mijn woonkamer. Blijft natuurlijk de vraag: kwam het wijwaterwaterbakje in de kelder terecht omdat het al stuk was, of zagen de bewoners van het pand rond 1900 er de waarde niet meer in en hebben het met het andere afval maar de kelder ingesmeten en is het toen stuk gegaan. Het niet weten van het antwoord op deze vraag geeft een extra dimensie aan dit bijzondere kleinood.

Ingezonden door:

Theo van Mierlo